Meneer Ramo

(foto: Martine de Vente)
Hoogstins2024

Talloze malen heb ik hem de trap zien opkomen. Zijn linkerbeen sleepte een beetje, dat moest hij steeds bijtrekken naar de volgende tree. Daarom duurde het altijd even voor hij boven was. Hij was de jongste niet meer en had de zwoegende adem van een roker. Maar als de horde genomen was, was daar altijd die glimlach en het plastic zakje in zijn opgeheven rechterhand. ‘Alstublieft mevrouw, smakelijk eten.’

Meneer Ramo – geen idee hoe hij echt heet – is de bezorger van de gelijknamige cafetaria aan de Overtoom. Een lieve bejaarde man, die jarenlang naar De Baarsjes kwam getuft om mij dikke, goudbruine frieten te brengen. Je kunt op Thuisbezorgd al het trendy eten van de wereld bestellen, maar geen eerlijke zak patat met een Hollandse snack. En al helemaal niet als je geen genoegen neemt met klef, koud of slap.

Een gouden vondst dus, deze man. En trouw als een hond. Plensbuien, herfststormen, hittegolven, nooit liet hij me in de steek. Zelfs op zondag, als volgens Thuisbezorgd de wachttijd kan oplopen tot meer dan een uur, was hij er altijd binnen 45 minuten. Eén keer duurde het ruim anderhalf uur. Toen verscheen hij met een schaafwond in zijn gezicht en liep hij nog moeilijker. Gevallen met het brommertje.

Toen ik twee jaar geleden verhuisde, heb ik mijn leven gebeterd. Meer zelf koken, en als je frietjes wilt ga je ze maar halen – dat was de afspraak met mezelf. Ik heb me er keurig aan gehouden, tot afgelopen zondag. Ik was lui en lusteloos en hunkerde naar patat. Opeens dacht ik weer aan meneer Ramo. Zijn zaak bestond nog, zag ik tussen de grillrooms op Thuisbezorgd. Snel bleek hij ook nog steeds. Al na een half uur ging de bel en hoorde ik vanuit de deuropening weer de vertrouwde sloffende gang op de trap.

Zijn glimlach was nog dezelfde, maar zijn tekst was anders. ‘Dag mevrouw, u bent verhuisd’, zei hij. Ik wist niet of ik me vereerd moest voelen of beschaamd omdat hij zich mij nog steeds herinnerde. Maar ik was vooral sprakeloos. Na het eten heb ik het uitgerekend. De laatste keer dat ik hem zag, was precies 641 dagen geleden. Wat een man.

DeWestkrant