Spanje aan de Overtoom

Foto Patricia Jacob
Hoogstins2024

Op het terras van Parallel wanen we ons een beetje in Spanje. Rechts zit een gesoigneerd stel dat Spaans spreekt, uit het schaaltje met gambas al ajillo van onze linkerburen dwarrelt een kruidige knoflookgeur onze kant op. Het personeel is enthousiast; alles is ‘super’, ‘fijn’ en ‘top’. Het gaat er best chaotisch aan toe, maar ja wat wil je? Het restaurant aan de Overtoom is pas gisteren opengegaan en vandaag zit het er al tjokvol. Vooral buiten is het dringen geblazen.

Parallel zit sinds 22 augustus in het pand waar ooit Buuf zat. Eigenaren Roel en Imre – fervente ‘Spanje-gangers’ – willen met hulp van hun Spaanse chef laten zien dat het land meer lekkers te bieden heeft dan tapas. “We hebben niet echt voor-, hoofd- en bijgerechten”, zegt een medewerkster. “We werken hier met categorieën als ‘rauw’ en ‘mals en zacht’. De gerechten zijn om te delen.” Het eten komt uit heel Spanje, maar het accent ligt op de Catalaanse keuken. Er zijn klassiekers als patatas bravas, maar ook innovatievere creaties als watermeloensteak met basilicumspons.

We beginnen met brood met tomaat. Prima stukken brood, goed ‘tomatendipje’.  Maar ik had eigenlijk pa amb tomàquet verwacht, geroosterd brood in Catalaanse stijl, ingewreven met knoflook en tomaat. De kabeljauw in sherrydressing daarna, heeft lekker zoete en krokante toppings. Door de bosui en de knapperige maiskorrels heeft de vis iets Mexicaans. De gazpacho van amandelen (4,5 euro) ziet er uit als een toetje en smaakt ook een beetje zo door de mango die erin zit. Dit romige koude soepje met Hollandse garnalen is een aanrader. Evenals de Ibérico spareribs (19 euro).

De serveerster vraagt of we een toetje willen delen. Mijn tafelgenoot knikt, ik schud mijn hoofd. (Niets te delen. Gast, heb je die toetjeslijst niet gezien of zo?) Ik bestel Santiago taart, een type amandeltaart, en rijstpudding in een cannelloni van sinaasappel. De taart is oké, al had die wat mij betreft best wat vochtiger mogen zijn. Mijn tafelgenoot begrijpt weinig van de cannelloni. “Glibberig! Doe mij maar de rijstpudding van Birtat.” (Dat is dus een Turks restaurant, lekkere vergelijking). Ik baal stiekem dat ik niet heb gekozen voor de crema catalana. De buren hadden dat vanilledessert in no time op.  https://www.facebook.com/parallelams/

DeWestkrant