Een droomlocatie, een goed verhaal, fijne yogalessen en lekkere taart: yogastudio YogaFest has it all.
Afgelopen zomer las ik er al over in het Parool: voormalige pr-chick begint eigen yogastudio. Onder het motto: ‘Alles is tijdelijk in het leven, daarom ben ik niet bang het roer om te gooien’, stortte Karianne Kraaijestein zich in het yoga-avontuur. Inmiddels is haar yogavilla – een prachtig pand uit 1885, tegenover de Bakkerswinkel – een feit.
Hoewel ik het idee heb dat ik binnen de ring elke dag op een andere locatie yoga zou kunnen doen – ik werd toch blij van het nieuws dat er op mijn geliefde Westergas een gloednieuwe yogastudio zou openen. Vol ‘outstanding teachers‘ en heerlijke ‘workshops & intensives’, als ik de website mocht geloven. Vorige week ging ik er eindelijk heen.
Het mooie van de yogastudio’s van tegenwoordig (jaja, kinderen, vroeger was het allemaal heel anders): het zijn een soort instant feel good yoga-warenhuizen geworden. Vroeger moest je genoegen nemen met een koud zaaltje in een smoezelig buurthuis, waar je op een stoffige vloer onder een oude paardendeken op een rafelig en veel te dun matje je Savasana lag af te tellen. Ondertussen keek je naar het sfeerverhogende rode crêpepapier dat goedbedoeld over de felle tl-buizen was gespannen en vroeg je je af hoe brandgevaarlijk dat eigenlijk was. Als je geluk had kreeg je na afloop een plastic bekertje met lauwe Euroshopper-Earl grey. Hoe anders is dat nu.
De yogareceptie oogt als die van een driesterrenhotel. In de YogaFest-shop koop je vast wat verantwoorde verzorgingsitems voor thuis, of voor straks onder de designdouche. De vier yogazalen zijn groot en licht, de matten dik en kraakvers, de bolsters en dekentjes matchend lichtgrijs.
En het YogaFestcafé: dat is helemáál een fest, eh feest. Hier waan je je in een huiskamer uit een verantwoord woonblad: je zakt weg in een kleurige ouderwetse-maar-toch-heel-erg-van-nu-fauteuil , bestelt een stapel american pancakes met gojibessen (10 euro) en een megasterke Bocca-flat white van Ethiopische bonen en voor je het weet ben je twee uur verder.
Tegenover me ligt een blonde vrouw in een gebloemde legging languit op een chaise longue te prikken in een stuk raw cheese cake (4 euro). “Even bijkomen hoor”, zucht ze. “Ik was net bij een héérlijke yin-les, van Lennart. Je weet wel, die van De Nieuwe Yogaschool. Follow the teacher, zo werkt dat hè. Echt, als je bij hem een les doet ben je al ontspannen voor je op de mat zit.”
Zo gaat dat bij YogaFest: eerst een lesje (in mijn geval: een pittige Vinyasa Flowles van Beatrice Savaris, met wel zeker vierduizend verschillende houdingen in anderhalf uur) en daarna heel lang bijkomen. Met taart. Of pancakes. Of gewoon allebei. Het is tenslotte fest vandaag.
