Op de dag dat de eerste paal de grond in ging, klonk het bijna te mooi om waar te zijn. Samen met de toekomstige bewoners en de buren die maandenlange bouwoverlast in het vooruitzicht hadden, luisterden we op een stuk braakliggend terrein in de Spaarndammerbuurt naar speeches die gingen over verbinding, duurzaamheid en biodiversiteit. Ik hield zelf een verhaal over het belang van natuurinclusief bouwen in een verdichte stad. Want iedereen wil er graag woningen bij, maar we hebben ook ambities om te vergroenen en om meer ruimte te bieden aan flora en fauna. De sfeer was goed en hoopvol. Een soort idylle zou er verrijzen op de plek waar voorheen de Spaarndammerschool stond. Met een grote gemeenschappelijke tuin, fraaie toegangsbogen en een aantrekkelijke binnenplaats. En bovendien volledig duurzaam: aardgasvrij, zonnepanelen, een groen dak op de garage waarin ook nog een aantal deelauto’s staan. Je ziet heel vaak ‘artist impressions’ die de toekomstige werkelijkheid wat te rooskleurig voorstellen. En dat je moet concluderen dat het uiteindelijke resultaat een mager aftreksel is van de tekeningen. In het geval van het Spaarndammerhart was er niets overdreven, blijkt nu het woningcomplex wordt opgeleverd en de eerste bewoners aan het verhuizen zijn. De stijl sluit volledig aan bij de Amsterdamse School en de poorten ademen de sfeer van museum Het Schip. De Krommeniestraat is weer een doorgaande stadsstraat geworden. Aan de overkant van de nieuwe appartementen, geven drie imposante poorten toegang tot een openbaar hofje met beplanting in het midden. Een ontmoetingsplek voor nieuwe bewoners en buurtgenoten, toepasselijk voor een complex dat de naam De Verbinding kreeg. Indrukwekkend is de grote gemeenschappelijke binnentuin aan de achterzijde van het complex, met veel bomen, een pluktuin en borders met bloeiende planten. De hele buurt kan straks indirect meegenieten van de vruchten van dit project, dat meer vogels, vlinders en insecten gaat opleveren: in de opstaande dakranden en gevels zitten nestkasten voor mezen, gierzwaluwen en vleermuizen. Door gebouwen zo te ontwerpen dat ze op iedere verdieping ruimte bieden aan flora en fauna, vormen ze als het ware een natuurlijke rots in de stad. Mooi werk dus door DS architecten Korth Tielen en Marcel Lok en kunstenaar Martijn Sandberg. De stad schreeuwt om meer woningen, maar ieder project roept ook weerstand op bij de oude bewoners, die hun buurt zien veranderen. De Verbinding is een goed voorbeeld van hoe het positief kan uitpakken voor de woningmarkt en voor de buurt. NRC Handelsblad gaf het complex maar liefst vijf sterren: ‘Zo wordt het Spaarndammerhart in de traditie van Berlage en de Amsterdamse School een hedendaags Gesamtkunstwerk waarin perfectie dicht benaderd wordt.’ Die mag stadsdeel West in zijn zak steken. Dit geeft hoop voor toekomstige projecten in West als de Brediuslocatie en het Entreegebied Gulden Winckel: opdat verandering leidt tot verbetering, een impuls geeft aan de openbare ruimte, de biodiversiteit en de leefbaarheid in de buurt.
