Dat je bij de Febo snacks kunt trekken is bekend. Maar hoe zit het eigenlijk met de andere automatieken in West?
Als tiener was ik gefascineerd door het snoephuisje van Hans en Grietje én door automatieken. In beide gevallen sloeg mijn fantasie op hol bij het zien van zo veel schoonheid. Ik droomde net zo makkelijk weg bij de kleurrijke snoepjes en koekjes van het sprookjeshuis als bij de goudbruine delicatessen achter de raampjes.
‘Diagonaaltje’
Automatieken staan garant voor hap, slik, weg in optima forma. Mijn favoriet: het ‘diagonaaltje’. Daarbij at ik alle snacks op een denkbeeldige lijn van rechtsboven naar linksonder. Ter verdediging: in de jaren negentig was dan niet heel varkensachtig. Het werd eerder gezien als gretig.
Gefrituurd goud
Inmiddels heb ik mijn snackzucht redelijk beteugeld, maar soms, heel soms, borrelt de drang weer op en snak ik naar een dosis gefrituurd goud. Een kwestie van bestellen bij de snackbar, zou je zeggen. Maar ik vroeg me opeens af of er in West nog wat vets te trekken viel – anders dan bij de usual suspectmet de rode letters.
Holy Fried Chicken
In de Foodhallen veerde mijn hart op toen ik de stand van Holy Fried Chicken spotte, want als iets excelleert in de frituur dan is het wel kip. Nuggets en wings in overvloed. Pittig in Buffalo-style, lekker kleverig op z’n Koreaans. Kipburgers, emmertjes met kip om te delen. De bonus, wat mij betreft, is de automatiek aan de zijkant. Jammer dat die leeg is. Althans nu. “Door de drukte heb ik nog geen tijd gehad om de automatiek te vullen”, zegt een medewerker. “Normaalgesproken ligt er wel wat in. Wat dat is verschilt per keer. Deze week komen er waarschijnlijk kiploempia’s en kipkroketten in.”
Constantijn
Vanuit de Foodhallen is het een kippeneind naar Constantijn in de Eerste Constantijn Huygensstraat. Deze snackbar tjokvol huisgemaakte producten is een begrip in Oud-West. Friet met elke saus die je kunt wensen, alle klassiekers uit het snackrepertoire – van de bamischijf en de berehap tot aan een halve kip – plus een milkshake-lijst waar ze in de VS nog een puntje aan zouden kunnen zuigen. Ik herinner me dat ze er ook een automatiek hebben. Dáár moet ik heen.
Chocola en cola
De automatiek is er nog steeds, maar wat is dát? Achter de raampjes geen frikandellen en kroketten, maar chocoladerepen, zakjes snoep en blikjes cola. Je kunt er zoveel geld in doen als je wilt, maar je kunt fluiten naar je buit. Het ding staat uit. Wil je iets uit de automatiek, dan moet je gewoon bij de counter bestellen. Bye bye automatiek-effect.
Te veel gedoe
“Sinds corona zijn we gestopt om de automatiek met snacks te vullen”, legt een medewerker uit. “Te veel gedoe. Elke keer als een klant een luikje opent, moeten we dat ontsmetten. Zodra een klant in de snack wil happen, moeten we vragen of hij de snack binnen of buiten gaat opeten. Wil hij dat binnen doen, dan moeten we z’n QR-code vragen. Dan moet ook als hij gewoon wat bestelt, maar als we dat ook nog moeten controleren bij de automatiek wordt dat wat veel.”
Jeugdsentiment
Volgens hem liepen de snacks vóór corona niet heel goed.“Bijna niemand eet nog uit de muur. Je kunt de snacks maar kort laten liggen. Als de snacks binnen die tijd niet worden gegeten, moeten we ze weggooien. Zonde.” Een collega: “Het is de vraag of we de automatiek na corona weer aanzetten. Weet je wat een succes was? Toen we aan het begin van de coronacrisis de automatiek hadden gevuld met toiletpapier! Wat nou niet genoeg pleepapier? Bij ons was het in overvloed. Gewoon even bestellen bij de toonbank.” Hoe geinig dat ook is. Ik word er een beetje droevig van. Weer een brok jeugdsentiment aan diggelen. Als troost had ik bijna een dubbele patat oorlog met een kipcorn en kaassoufflé nodig. Qua snacken was het vroeger echt stouter.