Mijn eerste leesherinnering
Er moet vast van alles voor gezeten hebben, inclusief Pinkeltje, maar Brief voor de koning heeft de meeste indruk gemaakt. Spannend, een hele andere wereld. En die cover is ook zo mooi! Ik heb ‘m helemaal stukgelezen, hij hangt van plakband aan elkaar. Verder leende ik alles wat los en vast zat bij onze piepkleine dorpsbibliotheek, die ik volgens mij integraal gelezen heb. Belachelijk dat je voor de zomervakantie maar maximaal 8 boeken mocht lenen. Die waren zó uit natuurlijk.
Mijn favoriete jeugdboek
Ik was erg van de series. Pitty op kostschool van Enid Blyton, maar vooral Bob Evers. We gingen af en toe logeren in Friesland bij vrienden van mijn ouders en daar stond op de logeerkamer de complete serie pockets, heerlijk. Toen hun huis door een brand finaal in de as werd gelegd vond ik vooral sneu omdat ik nog niet alle boeken uit had..
De schrijver die mijn manier van denken veranderde
In mijn geval uiteraard een kookboekenschrijfster, Delia Smith. In haar recepten is ze heel precies in haar uitleg, waarom een bepaalde handeling zo moet en niet anders. En toch zonder dat ze belerend overkomt. Meer als een vriendin die je behoedt voor mislukkingen. Dat probeer ik in mijn kookboeken ook te doen. Al verwerk ik alle tips liever apart in een overzichtelijk rijtje, zodat ik de recepttekst zelf compact kan houden.
Het boek waardoor ik een kookboekenschrijver wilde worden
Mijn persoonlijke bijbel en eerste echte eigen kookboek is de Larousse de la cuisine, een vuistdik Frans basiskookboek dat ik kreeg na mijn studie in Parijs. In het Frans, uiteraard. Niet te verwarren met de Larousse Gastronomique, dat is een loodzwaar onding. ‘Mijn’ Larousse is juist heel praktisch met echt alle mogelijke Franse klassiekers plus uitleg over ingrediënten en bereidingswijzen. Met dit boek heb ik mezelf leren koken. Bij etentjes was iedereen diep onder de indruk, maar ik was ervan overtuigd: ‘als ik het kan, kan iederéén het’. Daarom begon ik met een receptenwebsite, en al snel daarna volgde mijn eerste boek.
Het boek dat ik herlas (en herlas)
Ik was verslaafd aan de Cromwell-trilogie van Hilary Mantel. Compleet overrompelend hoe je wordt meegesleept in de 16e eeuw, niet direct een periode waar ik ook maar iets vanaf weet. Maar door haar manier van schrijven zit je er middenin, alle personages zijn zeer levensecht, van kleine privégedoetjes tot grote intriges. Toen ik de drie boeken uit had miste ik de hoofdpersoon Thomas Cromwell enorm, dus ik ben meteen weer opnieuw in deel 1 begonnen.
Het boek dat ik nu lees
Ik heb net Lessons in Chemistry uit van Bonnie Garmus, over een vrouwelijke wetenschapper die in de jaren 60 niet serieus wordt genomen, want vrouw, en dan een kookprogramma begint. Erg leuk.
Het soort boek dat ik het liefst lees
Ik hou van werelden om in te verdwijnen. Alles van Salman Rushdie bijvoorbeeld, terwijl ik nog nooit in India ben geweest. Maar ook de Cazalet-serie van Elizabeth Jane Howard, een groots epos over een Engelse familie (denk: Downton Abbey) heb ik verslonden. En niet te vergeten alles van Elisabeth Strout, zij weet ook een complete wereld op te roepen, met heerlijke personages als Olive Kitteridge en Lucy Barton, maar dan in Maine, en op de vierkante centimeter.