Op het adres waar voorheen Barentsz zat, zit nu Boon & De Koot. Patricia noemt dit restaurant met wijnbar in de Zeeheldenbuurt ‘een dotje’ en vindt dat er ‘iets tintelends’ in de lucht hangt.
Boon & De Koot in de Barentszstraat 171 heeft steengoede genen. De ouders van deze zaak hebben namelijk al het veelgeprezen Zoldering in de Utrechtsestraat en de fijne wijnwinkel Lof in de Haarlemmerstraat. Hun nieuwste bébé zag vorige week het levenslicht. Sindsdien is de Zeeheldenbuurt een wijnbar met restaurant rijker. En ik kan je vertellen dat het een dotje is – in velerlei opzicht.
Op de donderdag dat we er zijn, is er geen stoel meer vrij op het terras. “De halve buurt zit er”, zegt een medewerkster. “Zelf woon ik op de Wallen, maar deze buurt lijkt me ook wel wat. Iedereen lijkt elkaar te kennen. Ze eten vaak samen. Dáár, aan die grote picknicktafel.” Nadat ze wat glazen heeft neergezet, leidt ze ons naar een tafeltje. We hebben niet gereserveerd. Maar: “Voor een glas wijn hebben we altijd plaats.”
Tintelende sfeer
Tot voor kort zat restaurant Barentsz op dit adres. Na het vertrek van chef Esther en haar crew is de zaak verbouwd. Geblokte tegeltjes op de vloer, veel donker hout, beige lampenkapjes, spiegels die de ruimtes groter maken dan ze zijn. Boon & De Koot is chic zonder stijf te zijn en verzorgd zonder steriel te zijn. De nieuwkomer mengt de sfeer van een Parijs bistrootje met die van een wijnbar in de Provence. Er hangt iets tintelends in de lucht. Komt dat door de talloze glazen die er over de toog gaan, de vele oesters die keeltjes binnenglijden of het publiek dat in opperbeste stemming is, en er per se een topavond van wil maken?
Zondig hapje
De pret wordt nog groter als onze bestelling op tafel komt: twee glazen rode wijn (Viña Ilusión), eitjes met mayo, gepofte knoflook en lavas (blaadjes van de ‘maggi-plant’) en ossenstaartbeignets (7,50 per stuk). Het eitje smaakt precies zoals ik dacht dat het zou smaken. Hoewel ik niet op het knapperige accent had gerekend. Een fijne verrassing. Van ossenstaartbeignets had ik nog nooit gehoord. Ik keek er dan ook erg naar uit om ze in levende lijve te zien. De ossenstaart komt in de vorm van sliertjes en zit niet ín maar óp de beignet. Daarbij mayo, augurk en Madame Jeanette. Een zondig hapje is het: vettig, zoutig, kruidig, pittig. Stout, dus goed. Het zweempje vet van de beignet past bij de romige mayo. Door het vleugje peper krijgt het delicaat gekruide vlees een subtiele oplawaai.
Softijs
Van dit soort hapjes zou ik wat graag een menu bouwen. Als geld en calorieën geen issue zouden zijn, zou ik de volgende keer deze happen aan laten rukken: krokante garnalen met dille en zeesla, rauwe zeebaars, beurre noisette, sinaasappel en hazelnoot, geroosterde doperwtjes, eidooier, tomatillo en olijf en gegrilde kwartel met groene pepersaus (22 euro). Frietjes erbij en softijs (!) na, met aardbei en balsamico (7 euro). Daarna espresso om in stijl uit te buiken. Decadenter wordt het niet in West!
