De eigenaren van Hendrix in de De Clercqstraat hebben in de J.P. Heijestraat een nieuwe zaak geopend: a Latin-American Inspired Neighbourhood Café. Patricia ging het eten en de sfeer proeven.
Als uitgehongerde Neanderthalers happen we in de gigantische ballen – ‘cojones’, zeggen ze hier – van rund- en lamsgehakt. Grillrandje aan de buitenkant, sappig en iets rood van binnen. Besprenkeld met limoenmayonaise, ringetjes bosui en stukjes jalapeño. Zonder bestek, prikker of servet laten we in minder dan één minuut vijf van die vleeskogels verdwijnen.
Omdat we bijna een uur op onze bestelling hebben moeten wachten, krijgen we later bij het eten tot onze verrassing een bakje aardappels uit de houtoven cadeau. Nice! We eten deze gruwelijk goede gehaktballen (7,50 euro) bij het pas geopende Cafe Cómodo in de J.P. Heijestraat, een straat die momenteel grossiert in nieuwe restaurants.
Cómodo zit op de plek waar ooit Deegrollers zat. Binnenkort gaat iets verderop het Japanse restaurant Taka open, net zoals pastarestaurant Pastai, de vervanger van Soul Burger. Achter Cómodo zit het team van Hendrix aan de De Clercqstraat: Robbert, Bram, Nick en Misha. De nieuwe zaak, a Latin-American Inspired Neighbourhood Café, is gefinancierd met een succesvolle crowdfundingactie.
Cactussen, lome muziek, warme kleuren, schemerlicht, een gemengd publiek – opvallend veel blonde buurtbewoners. Cómodo is zo’n tent waar je zin hebt om je schoenen uit te trekken en je riem wat losser te doen. Met de gerechten op de kaart is dat geen overbodige luxe. We spotten nachos met cheddar, guacamole, chilisaus, crème fraîche en jalapeño, tacobowls en een toetje van ananas, rum, karamel, passievrucht en havermout.
Een halve kip uit de houtoven lijkt mijn tafelgenoot wel wat (13,50 euro). Zijn buurman heeft precies hetzelfde, alleen blijkt onze kip een stuk kleiner te zijn. Als de ober aan de buurman vraagt of het genoeg is, houdt mijn vriend het niet meer: “Hij heeft zeker genoeg. Zijn kip is veel groter dan die van mij.” (Gênant, dit is wel heel erg basisschool.) De ober bekijkt de kippen in kwestie en biedt een extra bijgerecht aan – gratis. Gemompel, gesnuif, maar néé, dat hoeft nou ook weer niet. (Wat wil je dan wél?). Ik mag een stukje kip proeven: perfect mals. Het goudbruine, knapperige velletje is net een chippie. Verslavend lekker. Doe mij maar een zak of vijf met kippenvelletjes. Geloof me: kippenvel is de nieuwe Pringle.
De ‘kippenklager’ neemt een hap van mijn eten. “Zeg, wat heb jij eigenlijk, ik proef alleen maar saus.” Ik haal de kaart erbij. Chili en nogada heb ik, pepers in walnootsaus. Dat is een optelsom van pablano peper (een lange, hartvormige, milde pepersoort), walnoot, crème fraîche, granaatappel, kaneel en koriander. Dit Mexicaanse gerecht is behoorlijk machtig en de ingrediënten lijken in de saus te zijn opgelost. Handig om de gebakken aardappels die ook op tafel te staan in te dippen. Glas rode wijn erbij en daarna onderuitgezakt flink uitbuiken. Cómodo is heel erg oké!
https://www.facebook.com/Café-Cómodo-1454073474673936/
