De chef van KID Amsterdam husselt ingrediënten van Aziatische avondmarkten, lokale toko’s, Zuid-Europese restaurants en old skool-Chinezen door elkaar. Patricia waant zich er in een New Yorkse club en gaat ‘uit haar plaat’ van de crispy honey butter burger.
Bij KID Amsterdam stroomt Azië door de gerechten op het menu en de genen van de crew. De roots van eigenaren Joshua Styns en Steven Mamahit liggen onder meer in Indonesië. Benjamin, de medewerker die ons helpt, komt uit de Filipijnen. Attent, vrolijk, enthousiast. Een lieverd pur sang. “Superleuk dat jullie in de buurt wonen”, zegt hij. “Onze gasten komen overal vandaan: Den Haag, Rotterdam, ja zelfs uit Alphen aan den Rijn.”
Levendigheid
Dat mensen he-le-maal vanuit Alphen naar KID komen vind ik hartstikke logisch. Ik ben er opgegroeid en weet dat de stad weinig tot niets te bieden heeft en culinair al helemaal niet. Daarentegen heeft het restaurant aan het Frederik Hendrikplantsoen 36 juist véél te bieden. Levendigheid, bijvoorbeeld.
Natuurwijn
Hoewel je pas sinds enkele dagen bij KID kunt reserveren, kun je er nu al over de (grotendeels Aziatische) hoofden lopen. In het met donker hout behangen interieur wemelt het van de intieme en gezellige zitjes. Groepjes vrienden (m/v/x) delen flessen natuurwijn en gerechten bij kaarslicht.
Iets spannends
Achterin hangen gasten met bier en sake aan de bar; hoodies, sweaters, baseballcaps, sneakers, opvallend veel mutsen. Très casual cool allemaal. Neo soul en softe hiphop beats. Er hangt iets spannends in de lucht. Alsof op elk moment een topdj of andere celebrity kan opduiken.
Club
KID voelt als een club in een metropool als New York of Tokio, maar het is absoluut geen intimiderend gebeuren. We voelen ons er thuis, ondanks dat we met onze leeftijd het gemiddelde van 25 jaar behoorlijk omhoog krikken. “Dat vinden we helemaal niet erg hoor”, verzekert Benjamins collega.
Old skool-Chinezen
Mooi! Dan kunnen we onze aandacht volledig richten op het menu dat van creativiteit, lol en nieuwsgierigheid aan elkaar hangt en waarbij de kok ingrediënten van Aziatische avondmarkten, lokale toko’s, Zuid-Europese restaurants en old skool-Chinezen door elkaar heeft gehusseld.
Hainanese chicken rice
Het is lastig kiezen tussen het sateetje van geroosterde oesterzwammen en gefermenteerde tofu, de gegrilde vis met chilipepers, tomaat en zoete sojasaus en de geroosterde kool met beurre blanc en dashi, Japanse bouillon. Vorig jaar in Singapore heb ik me zowat scheel gegeten aan Hainanese chicken rice. En laat KID nou iets soortgelijks hebben: kippensoep met gember, knoflook en rijst – té leuk.
Signature dish
Uiteindelijk bewaren we dit alles voor een andere keer en bestellen we nu crispy noodles seafood (18 euro), mapo tofu fries en de signature dish: de crispy honey butter burger (16 euro). Eerder vertelde ik je al dat het bedrijf ontstaan is in de coronatijd. De eigenaren verkochten toen gefrituurde kip die je per direct mail bestelde en ophaalde op wisselende locaties. Omdat dit enorm aansloeg, begonnen ze een eigen zaak. Eerst zat die in De Pijp, maar sinds kort dus in Westerpark.
Ranke, mild pittige überkrokante patat
“De naam is een beetje verwarrend. Maar de fries zijn van aardappel, niet van tofu”, waarschuwt Benjamin. Het blijkt dat ze zijn gekruid met de specerijen van mapo tofu, een populair gerecht uit de Chinese provincie Sichuan. Ach, what’s in a name? Het draait om de smaak, en die staat als een huis. Ik blijf dan ook snoepen van de ranke, mild pittige überkrokante patat.
Snoepjes
De garnalen en de mosselen van de seafood dish eten ook weg als snoepjes. Even dippen in de romige saus van gezouten eigeel, terwijl ik daar tegelijkertijd de knisperende noedels doorheen sleur. Een fraaie compositie die me doet denken aan het goddelijke Thaise gerecht dat je in Nederland alleen bij Thai Thai Poppetje in De Baarsjes kunt eten: khao soi.
Korean fried chicken-waardig korstje
De pret gaat nog even door als ik de kipburger verschalk. Iets zoets en smeuïgs sijpelt langs mijn mond, een Korean fried chicken-waardig korstje knispert onder mijn tanden. Royale stukken sappige kip verleiden vanaf een brioche zoals je die in Parijs kunt eten.
Gault & Millau Gids 2025
Mon dieu, holy shit, allemachtig. Woorden schieten tekort. Van dit broodje ga ik compleet uit mijn plaat. De recensenten van Gault & Millau zijn zo gek nog niet. Ik begrijp waarom ze KID begin dit jaar selecteerden voor hun nieuwste restaurantgids, een boekwerkje voor fijnproevers.
