Bij de splinternieuwe wijn- en eetbar Peps in Oud-West ploppen er overdag al flessen cava. Patricia boog zich over de flinke kaart met tapas en pinchos en proefde erop los. “De hamkroketjes en sardientjes gaan erin als koek.”
Toen Vegitalian hier twee jaar terug de deuren opende, lokten ze klanten met gratis vegan pizza. Dit Italiaanse restaurant, dat veganistische en vegetarische gerechten serveerde, is onlangs vervangen door de Spaanse wijn- en eetbar Peps.
Baut
Wij stappen binnen op de eerste dag dat Peps open is, om 16.45 uur. Een van de weinige tijdstippen dat er plaats is. Het interieur van de zaak aan de Bilderdijkstraat 158H is veranderd van een ‘circus’ in een Spaans-Nederlands hapjeswalhalla. De lappendeken van tafels, barkrukken, stoelen en zithoekjes is gebleven, maar als accessoires zijn er nu gedroogde hammen, een vitrine met pinchos en een schaal met oesters. Vanuit het restaurant kijk je zó de open keuken in en kun je zien wat daar zoal onder leiding van chef Raymond van Welzenis (ex-Baut) wordt klaargemaakt.
Blonde koppies
Wijn en tapas zijn de rode draad van de zaak, waar het jonge personeel staat te trappelen om gasten te bedienen. De ontvangst is hartelijk, we worden nog net niet omhelsd. Rap landen onze drankjes op tafel, even later duiken de eerste hapjes op. We zitten comfortabel en observeren de omgeving. “Met al die blonde koppies in de bediening, kan ik niet zeggen dat ik me in Spanje waan. Hoewel dat waarschijnlijk wél de bedoeling is”, zegt mijn tafelgenoot. “Ik mis iemand die gebrekkig Nederlands spreekt.”
Clubachtige omgeving
Geen Spaanse smartlappen, maar loungemuziek en hiphopachtige soul. Peps is niet een klassiek tapasbarretje. Zoek je dát, dan kun je beter verkassen naar Pepito iets verderop. Bij Peps eet je kleine gerechten – borrelhapjes, pinchos, warme en koude mini-gerechten – in een clubachtige omgeving waar het beregezellig is.
Goede akoestiek
Hoewel het nog vroeg is, is er al veel blije herrie: gelach, geklets, schouderklopjes, ploppende cavaflessen. Ondanks deze ‘ruis’ kun je moeiteloos diepere gesprekken voeren: de akoestiek is opvallend goed. Dit detail maakt het ook makkelijker om te debatteren over het menu en de slimste keuzes te maken.
Halve gegrilde kippen
De kaart is trouwens een verhaal op zich. Want: een flinke jongen (meisje, x). Langzaam gegaarde spareribs en halve gegrilde kippen schurken er aan tegen garnalen in knoflookolie, ceviche van zeebaars, een tapenade van gegrilde groenten, plus artisjok met burrata en gekarameliseerde walnoten.
Bestelling
Wij bestellen ibericokroketjes, gegrilde sardines (9,50 euro), manchego, een tuinboonsalade en verschillende pinchos: een sneetje stokbrood met manchego en serranoham, eentje met gemarineerde ansjovis (4,50) en een hartige scone met een padronpeper en gerijpte manchego.
Opfrisser
De salade van tuinboon, doperwt en roodlof blijkt een welkome opfrisser te zijn, vooral na de hartige scone die mij te zout is. De hamkroketjes en sardientjes gaan erin als koek. De blokjes manchego vind ik wat minder. De gemarineerde versie (olijfolie, knoflook, verse kruiden) is niet aan mij besteed.
Haringachtige ansjovis
Eigen schuld, dikke bult. Ik had gewoon een portie zonder frutsels moeten nemen. De smaak van deze zalige schapenkaas komt zonder opsmuk het best tot zijn recht. Over de pincho met ansjovis echter niets dan lof: de romige kaas-doperwtencrème eronder is zonder vis al overheerlijk, laat staan met een sappige haringachtige ansjovis. Het betere smulwerk!
Begin van een keten?
Ik kan me zo voorstellen dat dit filiaal van Peps, de eerste van een keten wordt. Je hoeft geen Einstein te zijn om te zien dat dit concept ook prima zou passen in andere (studenten)steden. Bij het uitrollen daarvan helpt het als er ‘ketenervaring’ is. En dat is er dus bij Peps. Zo was mede-eigenaar Pepijn Friso ooit algemeen manager van Vegitalian. Je weet wel: de Nederlands-Italiaanse keten die ooit een filiaal aan de Bilderdijkstraat 158H had.
