Ik zie een donkere vlek in mijn ooghoek. Het is twee uur ’s nachts, ik zit aan de keukentafel te schrijven. Als ik opkijk, ontdek ik een verdord herfstblad, op de verwarmingsbuis direct onder het plafond. Een vreemde plek voor een naar binnen gewaaid blaadje. Terwijl ik me probeer voor te stellen hoe het daar terechtkomt, lijkt het steeltje te bewegen. Ik knipper met mijn ogen en dan zie ik het. Haarscherp. Ik kijk in de kraaloogjes van een muis. Een. Muis.
Ik ben panisch voor muizen. Maar in de eerste seconden voel ik alleen totale verbijstering. Hoe kan dit? Ik heb een kat. Die ligt in de woonkamer te snurken, maar dat zou niks uit mogen maken. Muizen ruiken hun aartsvijand. Dus waar katten wonen, komen geen muizen. Dat is een natuurwet. Althans, dat dacht ik tot vandaag. Acht jaar lang leef ik met een kat, acht jaar lang was mijn huis muisvrij en acht jaar lang waande ik me onaantastbaar. Oh, zalige onwetendheid.
Ik verschans me met laptop en telefoon in de slaapkamer. Stop de kieren van de deur dicht met handdoeken. Doe een schietgebedje dat als het weer licht is mijn kat zal hebben gedaan waartoe hij op aarde is. ‘Waar ben je precies bang voor? Is het de staart? Dat is gewoon een spier, hoor,’, sust de enige vriendin die ik op dit tijdstip kan bellen. Ze neemt mijn angst serieus en wil niet ophangen tot ze me uit mijn onderduikmodus heeft gepraat. Ik kan alleen maar jammeren. ‘Het zijn gewoon vieze rotbeesten die niet in huis horen.’
‘Nee, muizen zijn in zekere zin gewoon huisdieren’, corrigeert ze kalm. ‘Ze zijn gedomesticeerd. Ze leven van ons voedsel en weten instinctief waar ze dat kunnen vinden. Echt, muizen horen gewoon bij onze maatschappij.’ Ze maakt het er niet beter op. Ik sta zo strak dat ik nauwelijks een oog dicht doe. De volgende dag tref ik een miauwende kat voor mijn gebarricadeerde deur aan. Hij heeft honger. In de keuken geen teken van het bloedbad waar ik op hoopte.
Gedomesticeerd. Dat woord is blijven hangen. Ik denk aan muggen die resistent zijn voor malariapillen, virussen die ongevoelig zijn voor vaccins. Wat als de Amsterdamse muizen zo gedomesticeerd zijn dat ze geen vrees meer hebben voor huiskatten? Mijn wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.
