In het pand waar nu Café Plan West zit, stond ooit André Hazes te zingen achter de bar. Sinds kort speelt een pianist er verzoeknummers en zingt hij zowel Dancing Queen als Crocodile Rock.
Bij Café Plan West staan geregeld dj’s te draaien. Ga je de trap af, dan beland je in de karaokebar van deze buurtkroeg aan de Witte de Withstraat 188H. Sinds december heeft de zaak er een pianobar bij: elke donderdag vanaf 21.00 uur is er live pianomuziek. Iedereen kan verzoekjes indienen bij de zingende pianist. Van Sweet Caroline tot een hit van de Backstreet Boys, alles kan.
Terug van weggeweest
Volgens Tom, een van de eigenaren, is de locatie van Plan West in het verleden altijd een plek geweest van livemuziek en gezelligheid. “Ondanks dat de gezelligheid er nog altijd is, is de livemuziek lang weg geweest.” Met de pianobar heeft hij de livemuziek teruggebracht. “Zulke muziek mag zeker niet ontbreken in deze bruisende en snel opkomende wijk.”
André Hazes
Op donderdag lopen we naar de plek waar zo’n veertig jaar geleden Café de Krommert zat. Deze kroeg stond bekend om zijn zingende barman: André Hazes. Op een gegeven moment veranderde Café de Krommert in Bar Evert Jan, waar iedere avond live pianomuziek was.
ABBA
Als we binnenkomen, heet de pianist ons welkom en moedigt hij ons aan om verzoeknummers te roepen. Op verzoek van een hoogblonde dame speelt hij Dancing Queen van ABBA. De stemming zit er meteen goed in. De hele tent zingt luidkeels met hem mee. “Willen jullie meer of minder ABBA?”, vraagt hij na afloop. “Méér”, klinkt het. De pianist, die James blijkt te heten, weet er wel raad mee. Liedjes van ABBA liggen hem goed, die van Sting wat minder. Voor Englishman in New York is zijn stem te laag. Daarentegen past het repertoire van Elton John perfect bij hem. Bij Your Song blèren we mee, bij Crocodile Rock gaan de voetjes van de vloer.
Borrelplank
Hè, gezellig. Daar hoort een wijntje, biertje of cocktail bij, plus borrelhappen. Het summum is een Amsterdamse borrelplank met ossenworst, kaas, bitterballen, gedroogde worst en zuur (21,50 euro). Mini-frikandellen of kaasstengels lijken me ook wel wat, maar bitterballen gaan er natuurlijk ook rap in. Terwijl we onze tanden in de bitterballen zetten, lachen we om de bravoure van James. Tussen het spelen door kijkt hij door de ramen om ongegeneerd te flirten met vrouwen die hun fiets neerzetten. Hij blijft aanzetten tot actie. “Guys, this is an all request show. No requests? Then I will shut my mouth and stare at you.”
The Boss
Opeens weten we het: “Bruce Springsteen, The River.” James doet wat hem is gevraagd. Maar op de een of andere manier slaat het nummer niet aan. Na Greased Lightning en Sweet Home Chicago is de song, zoals James terecht zegt, ‘bloody depressing’. Suffe keuze, dus. Snel maar een drankje en lekker vaag om ons heen kijken.
Discobol
Ik zie nu pas dat Plan West vrij curieus is ingericht. Het voelt als een bruine kroeg en de Perzische tapijtjes aan de muren passen daar goed bij. Er hangt een discobol aan het plafond, net als een soort cameralamp en hangende planten. Gecombineerd met de vele planten op de vloer heeft Plan West iets weg van een jungle. Eigenwijsheid loopt als een rode draad door dit interieur. Heel Amsterdams, eigenlijk. Ik zeg: niets meer aan doen.
