Het Little Italy van Amsterdam is uitgebreid met Osteria Bella Ciao. Patricia vindt de bediening ‘hartelijk’ en was onder meer verrast door de drukte én het interieur. “Met ons restaurant willen we een beetje kleur in de Van Hall brengen.”
Osteria Bella Ciao zit sinds oktober vorig jaar in de Van Hallstraat 613. De naam betekent ‘dag schoonheid’ in het Italiaans. Daarnaast is het de titel van een Italiaans strijdlied dat tijdens de Tweede Wereldoorlog populair was onder de partizanen die zich verzetten tegen het fascisme en nationaal-socialisme. Bij fans van de Spaanse televisieserie La casa de papel zal het lied een belletje doen rinkelen. Personages als El Professor en Berlin zongen het geregeld.
Zwarte truffel
De link met de overvallers in de rode pakken komt nog op een andere manier in de zaak terug, namelijk in de namen van de pizza’s. Zo is de Professore belegd met tomaat, fior di latte, Italiaanse champignons en zwarte truffel en bevat de Oslo onder meer gerookte zalm, knoflookolie en citroenschil.
Tweede zaak
Zoals we eerder schreven, zit de zaak in de horecaruimte onder gebouw Meander in de Staatsliedenbuurt. Tot voor kort zat hier bagel- en koffiezaak Zio Zio. De Bella Ciao in West is de tweede vestiging van de osteria uit Zuid. Met zijn aanbod van Italiaanse gerechten en pizza’s past Bella Ciao prima in het rijtje van buurtzaken als Bella Storia en La Tarentella, en maakt Westerpark zijn reputatie als Little Italy nog beter waar.
Verliefde stelletjes
Bij voorganger Zio Zio liep het niet bepaald storm. We weten dan ook niet wat we zien als we woensdagavond bij Bella Ciao binnenlopen. Middenin vieren vriendinnen een feestje met antipasti, pasta én de laatste nieuwtjes. Om hen heen zitten stelletjes verliefd te zijn boven etagères met bruschette miste. Toeristen komen langs en scoren nog net het laatste tafeltje bij het raam. Het is maar goed dat we gereserveerd hebben: Bella Ciao is hotter dan we dachten.
Break
De medewerker die ons helpt, heeft er overduidelijk zin in. “We hadden een break, maar zijn nu weer helemaal terug.” Met zijn Turkse roots wijkt hij af van de rest van de crew. “Ik ben de enige niet-Italiaan. Mijn collega’s zijn allemaal op vakantie naar Italië gegaan: Venetië, Napoli. Ik zat met mijn gezin in Zeeland: een huisje met open haard, een jacuzzi. Heel gezellig, maar ik ben blij om weer terug te zijn: ik houd van Amsterdam. Ik ben helemaal klaar om weer te knallen.”
Meander-bewoners
Volgens hem zit er een stijgende lijn in het aantal bezoekers. “In het begin was het alleen druk in het weekend, maar inmiddels weten mensen ons ook op andere dagen te vinden.” Hij merkt dat de buurt het fijn vindt dat Bella Ciao er is, vooral de bewoners van gebouw Meander. “Ze konden onze voorganger niet goed plaatsen. Sommigen vonden de zaak een beetje shabby. Veel Meander-bewoners hebben hier al gegeten. Het complex is groter dan ik dacht: ik zie steeds weer andere bewoners komen.”
Roze neonlicht
Zijn enthousiasme en hartelijkheid bezorgen ons een warm gevoel. Sowieso is het hier prima op temperatuur. Wat de luchtige kleding van sommige gasten (iets) verklaart. Het stemmige grijs en zwart van Zio Zio is vervangen door roze neonlicht en groene accenten; uit het nepgras op een van de muren steekt een halve scooter. “Met Bella Ciao willen we een beetje kleur in de Van Hall brengen”, lacht ‘onze’ medewerker.
Zonnige gerechten
Omdat de zon hier lijkt te schijnen, neig ik naar zonnige gerechten, zoals een linguine met vongole (21,50 euro). Maar dan realiseer ik me dat het toch echt winter is; de schaatskoorts is deze week uitgebroken. Het wordt dus een pizza Nairobi voor hem (15 euro) en quadrelli di chianina (21,50 euro) voor mij.
Pastakussentjes
De pizza stelt wat teleur. De verhouding tussen het deeg en de ingrediënten (ansjovis, garnalen, kappertjes, Kalamata-olijven, basilicum) loopt mank: véél deeg, amper ingrediënten – zes garnaaltjes? Te weinig! Daarentegen zijn de met kaas en aubergine gevulde pastakussentjes in een saus van tomaat en rundvlees om te zoenen. Net een chiquere versie van de lasagne bolognese. Een stevig gerecht dat staat als een huis, en perfect past bij dit weer. Ik moest me inhouden om de saus niét van het bord te likken.
