Totdat The Jollof Club naar een vaste stek in Zuidoost verhuist, heeft Nicolas Aquaa een pop-up in De Baarsjes. Op zijn West-Afrikaanse menu staan ‘sateetjes’ van biet, lam dat 48 uur is gestoofd en jollof rice. “Bij The Jollof Club rol je van de ene sensatie in de andere”, aldus Patricia.
Dat Afrikaanse restaurants terrein winnen in West, schreef ik in dit artikel. Ik verwees toen onder meer naar Kenneh, Nassaukade 153G. Samuka Kenneh, de eigenaar en chef-kok, groeide op in Sierra Leone. Sinds een jaar serveert hij exclusieve West-Afrikaanse gerechten met een Frans accent.
Inmiddels zitten er twee West-Afrikaanse pop-ups in onze buurt: Omoka in Tillatec (voorheen De School) en The Jollof Club. Je vindt deze ‘club’ aan de Hoofdweg 141, in het pand waar eerder Café Felperlaan zat. Dit tijdelijke restaurant is sinds 15 oktober in bedrijf.
Jollof rice
Nicolas Aquaa – Nigeriaanse moeder, Ghanese vader – is de chef van The Jollof Club. Begin volgend jaar verhuist zijn restaurant naar de Amsterdamse Poort in Zuidoost, maar de komende maanden kun je je in De Baarsjes laven aan zijn culinaire creaties.
Een daarvan is jollof rice, een rijstgerecht dat onder meer in Nigeria en Ghana wordt gegeten. Behalve deze West-Afrikaanse klassieker staan er nog veel meer spannende – want voor mij onbekende – gerechten op de kaart.
Bij het menu zit een mini-magazine waarin de chef enkele gerechten toelicht. Mijn oog valt op de masa, een pannenkoek van gefermenteerde rijst met kruiden, zout en suiker (8 euro per stuk). De chef serveert de masa als voorgerecht met een sausje van Scotch bonnet, fors hete pepertjes. Als tweede starter nemen we de suya beet, een bietspiesje.
Van de drie hoofdgerechten – rode mul, lam, gestoomde bonencake (moin moin) – kiezen we voor het lam (30 euro). Nicolas heeft dit stuk vlees 48 uur gestoofd en serveert het met een crumble van zonnebloemzaden en een gerookte saus met eigeel en Scotch bonnet.
We bestellen drie bijgerechten: een salade van okra en ingelegde groenten, kelewele (gefrituurde bakbanen) plus jollof rice (12,50 euro), en leunen achterover.
Sprankelende gerechten
Stevie Wonder, hiphop, Pharell Wiliams en Afrikaanse ritmes* vullen de door kaarsen verlichte ruimte. Vanuit de open keuken zwaait de chef naar ons. Ik blèr dat ik razend benieuwd ben naar zijn eten. “Ik ga mijn best doen voor jullie”, zegt hij, en verzegelt zijn woorden met een dikke, vette glimlach.
Al snel merken we dat hij zijn enthousiasme heeft omgezet in sprankelende gerechten die je smaakpapillen verrassen en vertroetelen. Het spiesje blijkt een sexy ‘sateetje’ van biet te zijn. Knap hoe hij die knol laat swingen: sappig, fris, zwoel gekruid en nog iets crunchy ook. De masa heeft een veel minder uitgesproken smaak – de pittige saus is zeer welkom – en een compleet andere textuur. Want: kleverig als een geplette gombal. Ik kan me niet herinneren dat ik eerder zoiets heb gegeten. Leuk, leuk, leuk!
Van de ene sensatie rollen we in de andere, naar boterzacht lam dat ronduit goddelijk is. Om het genot te verlengen, probeer ik zo klein mogelijke hapjes te nemen. De saus, een soort Hollandaise, raak ik amper aan. Zulk memorabel vlees eet ik het liefst puur.
Om de pit van het vlees te blussen is de salade ideaal. Van de stukken gebakken bakbanaan word ik even blij: goudbruin gefrituurd met chilipeper en geserveerd met geroosterde pinda’s.
En dan de jollof! Met mijn Indische achtergond is rijst mij met de paplepel ingegoten en heb ik korrels in alle soorten en bereidingswijzen gegeten. Maar Nicolas’ rijst is toch echt een ander verhaal. Deze rijst in een kruidige tomatenbasis heeft dus gewoon een lichte rooksmaak! Je begrijpt al: dit bakje gaat tot de laatste korrel op.
Compliment
We maken de balans op, terwijl onze lippen prettig tintelen van de pittigheid. “Voor de meeste Hollanders is het eten misschien te heet, maar ik houd ervan en kan het goed hebben”, zegt mijn tafelgenoot.
Sophie, onze gastvrouw van deze avond, lacht. “Deze gerechten horen pittig te zijn. Als we ze zouden aanpassen, zouden ze niet meer West-Afrikaans zijn. Een Ghanese gast zei net dat het eten net als thuis smaakte. Een groter compliment kun je ons niet geven.”
Ze blijkt de chef, die ze ‘Nicky’ noemt, al jaren te kennen. Sophie is een gastvrouw uit duizenden: alert, zorgzaam, warm. Uit alles blijkt dat ze de chef wil laten schitteren en mee wil helpen aan zijn succes. Ik begrijp haar.
Roots
Nicky is niet zomaar de beste chef, maar heeft hard gewerkt om te komen waar hij nu is. Hij groeide op in Friesland, maar zijn passie voor koken bracht hem in de Amsterdamse keuken van topchef Bas van Kranen (Hotel de l’Europe – Flore) en Jaimie van Heije, de chefkok die faam verwierf met zijn gelijknamige restaurant in Ouderkerk aan de Amstel.
Maar terwijl hij zich de technieken van de Franse en Italiaanse cuisines eigen maakte, begon het te knagen en besefte hij dat hij zijn roots amper kende. Om de geboortelanden van zijn ouders beter te leren kennen begon hij via de keuken aan een persoonlijke reis. Stap voor stap dook hij dieper in de West-Afrikaanse keuken.
Eerste boek
Deze ontdekkingstocht leidde in 2023 tot de geboorte van The Jollof Club, het
pop-up restaurant dat hij samen met jeugdvriend Moritz Mulders startte. Vervolgens dook de chef op in hippe zaken als Borisov in Houthaven, op Lowlands en, afgelopen zomer, in The Hoxton in het centrum.
Al snel regende het verzoeken om samen te werken en wisten media hem te vinden. 2026 belooft een fraai jaar voor hem te worden. The Jollof Club zal dan verhuizen naar een vaste stek in Zuidoost. In maart is het weer tijd voor feest. Zijn eerste boek komt dan uit: The Jollof Club. Mijn West-Afrikaanse keuken, van small chops tot sweet mouth.
Maar voorlopig zit Nicky nog ‘gewoon’ bij ons in West en laat hij je met alle liefde kennismaken met de West-Afrikaanse keuken.
* De muziek is via Spotify te beluisteren: speellijst Jollof Sounds.
