Er zijn weinig dingen fijner dan ongegeneerd noedels slurpen op een koude, grijze wintermiddag. IJsbeer rond lunchtijd eens naar de splinternieuwe ramen-hemel Sora in West!
Susam Pang is een van mijn favoriete foodbloggers. Door haar Aziatische roots heeft ze van huis uit meekregen dat eten een serieuze zaak is en never nooit slechts een bijzaak. Hoewel ze harstikke slank is, denk ik dat ze een van de weinige foodbloggers is die de gerechten waarover ze schrijft ook écht heeft geproefd.
Lunchmenu’s
Op haar blog bysam schrijft ze de noedelsoepen van Shin Fujita altijd de hemel in. Dus toen de eigenaar van Sora in de Pijp (bar én restaurant) onlangs een ramen-zaak in de Marco Polostraat opende, stond mijn antenne op scherp en belandde ik als vanzelf op de plek waar ooit een obscure tapasbar zat. Rond lunchtijd, om precies te zijn. Op dat tijdstip zijn er door de week speciale menuutjes met ramen, rijst en gefrituurde kip (karage), dim sum (gyoza) of gefrituurde garnalen.
Ramen-hemel
Maar aangezien we er op een zaterdag zijn, kunnen we dat wel schudden. Niet getreurd: een grote bak noedselsoep it is. De noedels voor de ramen haalt de eigenaar uit de plek waar hij én de populairste noedels van Japan zijn geboren: Sapporo, de stad die onder foodies geldt als de ‘ramen-hemel’. Grofweg zijn de soepen op het menu, dat wat wegheeft van een Japanse strip, er in drie smaken: miso (gefermenteerde sojabonen), shoyu (sojasaus) en shio(salt). Er zijn toppings als zoete maiskorrels, gekookte eieren en char siu (geroosterd varkensvlees). De bouillons worden getrokken van vlees, maar er is ook een vegetarische versie.
Gelaagdheid
Mijn tafelgenoot neemt de lichtste ramen van het menu: shiretoko tori shio ramen (13 euro), noedels in een bouillon van kip met onder meer gedroogd zeewier, taugé en – lekker licht – plakken gegrild varken. Een fris soepje dat het ook in de zomer goed zal doen. Dat de soep als ‘licht’ wordt bestempeld, begrijp je pas als je het gerecht vergelijkt met een andere ramen, zoals de tonkotsu shoyo ramen (15 euro). Door ‘mijn’ blogger beschreven als een soep met een ‘mooie dikte en een fantastische gelaagdheid’.
Umami
Ik merk dat deze troostrijke soep op basis van varkensbouillon door je mond rolt als die goddelijke Thaise kippensoep, thom kha kai. Ik proef een zweem varken en verslind de topping van gegrild varken, een vleesexplosie om in te lijsten; zalig hoe alles uiteenvalt als je erin hapt. De smaak is niet in de geijkte vier ‘tinten’ te vangen: de soep is niet zoet, zout, zuur of bitter. Dit is pure ‘umami’, alias de ‘vijfde smaak’ oftewel de ‘heerlijke smaak’, die onder meer in truffel, paddenstoelen, soja, wasabi, makreel en varkensvlees te vinden is. Preciezer kan ik de smaak, die wat mij betreft iets meer pit mag hebben, niet beschrijven. Neem gewoon zelf de proef op de som en schreeuw om ‘tonkotsu’!
https://www.facebook.com/sappororamensorawest/
