Ik hoor hem nooit, mijn buurman Tony. Maar hij hoort mij. ‘Een lawaai vannacht! Er werd met stoelen gegooid, tafels, weet ik niet allemaal wat. Ook vanaf het balkon naar beneden. Nu heb ik schade, mevrouw. Ik was verplicht dat te melden bij de inspecteurs.’
‘De inspecteurs’, weet ik, daar bedoelt ie de woningcorporatie mee. Daar heeft Tony het vaker over. Hij heeft namelijk meer te stellen met mij. Slaande deuren, geroffel op de trap. Wateroverlast, zwarte schimmel, drugs. Het houdt niet op.
Meestal klaagt hij per handgeschreven brief. Of, zoals nu, via de speaker bij de deurbel. ‘Ik weet van niks’, antwoord ik. ‘Daarom waarschuw ik!’ roept Tony terug. ‘Er zijn mensen in uw huis geweest!’
Even later vind ik een envelop met hanenpoten op de deurmat. Voor de buurman van twee hoog.
Ik zie Tony maar zelden. Als dat gebeurt, komt hij altijd heel dichtbij staan. De neuzen van zijn schoenen tegen de mijne. Dan voelt hij opeens ‘hele goeie vibes’. En geeft hij cadeautjes. Een beeldje van een engel, een bananendoos vol boeken. Een liefdesbrief, waarin hij me bezweert geen alcohol en geen heroïne te gebruiken. ‘Alleen af en toe een blowtje.’
De inspecteurs zijn bij me langs geweest. Ze wilden mijn huis controleren op lekkages, maar vonden niets. Beneden bij Tony wel, vertelden ze. ‘Schimmel, stank, vernieling, u wilt het niet weten. En bij meneer zelf zitten waarschijnlijk ook een paar draadjes los.’ De aanleiding voor hun bezoek? Eindinspectie. Tony had de huur opgezegd. Ik kon mijn geluk niet op.
Dat was in augustus. Tony heeft zijn sleutels nooit ingeleverd. Met de noorderzon vertrokken, zegt de wijkbeheerder. Volgens een buurman zit hij in een kliniek. Een vriendin trof hem laatst bij de voordeur. Hij vertelde haar over mijn nieuwste wandaad. ‘Ze heeft een gat gemaakt in de badkamervloer en daar poept ze door. Mijn ex is er ziek van geworden.’
‘Hij kan de boel wel in de fik steken als ie weer eens flipt’, somberde Vriendin. ‘Moet je geen instantie waarschuwen?’
Ik zou niet weten welke.
Amsterdam wordt strenger voor burentreiteraars, lees ik in Het Parool. En West heeft als Koploper Asocialen prioriteit. Zou Tony voor zo’n enkele reis containerwoning in aanmerking komen? Ik vrees van niet. Tony geeft immers geen overlast, die wordt geterroriseerd.
