Met de tonijn Wellington van Sjas in De Baarsjes kom je de herfst wel door, ontdekte Patricia. Ze verloor haar hart aan dit restaurant en was zeker niet de enige.
Op het Chasséplein staat een van de coolste gebouwen van De Baarsjes: de door ondernemer en ex-danser Lenny Balkissoon omgebouwde Chassékerk. Op de plek waar ooit kerkgangers bijbelteksten prevelden, lopen nu toeristen uit alle windstreken de drempel van zijn hotel plat en staan dansers klaar om in de Chassé Dans Studio’s hun moves te perfectioneren. Ooit lunchte ik in het Grand Café bij het hotel, maar das war ja einmal. Op de een of andere manier wilde het maar niet lukken met die zaak. Uiteindelijk werd het weer ‘gewoon’ een plek waar hotelgasten aanschoven voor het ontbijt, in plaats van een plek voor de buurt. Zonde, toch?
Vintage en droogbloemen
Dát vonden buurtbewoners Kelly en Floor nou ook. Ze bedachten een plan om het restaurant in de tuin van de voormalige pastorie nieuw leven in te blazen. Met flink wat ervaring op zak – de ladies leerden elkaar kennen bij Ron Blaauw – en een stuwmeer aan enthousiasme gingen ze aan de slag met het interieur en de kaart. Donkerblauwe verf op de muren, her en der vintage, droogbloemen in vaasjes. Tel daarbij een lading kaarslicht en veel hout bij op en je hebt een potje gezelligheid van hier tot Tokio. Kil Scandinavisch is so last season, strak én warm is de stijl van nu. Fijn!
Fluffy pancake
Sinds eind september kun je bij Sjas borrelen met artisjok en kervelmayo, dim sum met rund of Oma Bob’s bitterballen. Kelly en Floor draaien het ontbijt voor hotelgasten, maar ook niet-gasten kunnen bij hen een fluffy pancake, croque madame of gepocheerde eieren met zalm bestellen. Het lunchmenu komt binnenkort, maar gelukkig is de dinerkaart wel al in full swing. “We merken dat er langzaam maar zeker steeds meer mensen komen”, vertelt Kelly. “De buurt begint ons echt te ontdekken, vooral op zondag.”
Sundae of crème brûlee
Op de avond dat wij er zijn, horen we Frans, Engels en Nederlands. Het menu is minstens zo internationaal. Vooraf bijvoorbeeld gerookte biefstuk met truffel en een papadum of een tartaar van watermeloen met kimchi. Daarna prikken in spicy bloemkool met munt en macadamia of lós gaan op een côte de boeuf van 700 gram met gremolata, een Italiaans mengsel van citroen, knoflook en peterselie. Voor toe kaas, een sundae of crème brûlee. Ik spel de kaart uit, terwijl ik op weg naar Sjas al lang mijn zinnen op een van de hoofdgerechten had gezet: de tonijn Wellington.
Tonijn Wellington
Deze Engelse klassieker steelt doorgaans de show met ossenhaas onder een krokante korst van bladerdeeg. De visvariant bij Sjas kende ik nog niet. Slimme zet, die tonijn; als er één vis vlezig is, dan is het wel de tonijn (19 euro). Dit gerecht loopt als een trein; ik scoor de allerlaatste portie van de avond. Het ultieme herfstgerecht door de vele kruiden en de paddenstoelen. Boterzacht vanbinnen en knisperend vanbuiten. Rode wijn erbij. Plus friet van zoete aardappel. Zó kom ik dit tergende natte, koude seizoen wel door.
Octopus van de grill
Mijn tafelgenoot pakt het compleet anders aan en laat een dosis zomer aanrukken: octopus van de grill met vadouvan, een Indiaas-Frans kruidenmengel, en een tomatensalade (17 euro). Raar wit-roze beest met al die schubben, maar wat is hij waanzinnig mals. Terwijl de bereiding echt geen kattenpis is: even suffen en je hebt een rubberen slang. Weinig opsmuk hier, dus goed puur. Met van die tomaatjes die prettig ‘ploppen’ in je mond en knetteren van de smaak. Een gerecht dat je zou kunnen bestellen bij een strandrestaurantje op Ibiza, Mallorca of aan de Côte d’Azur.
Koffie met bitterkoekjes
Van tevoren had ik gepland om af te sluiten met een flan, maar die goddelijke Franse puddingtaart blijkt nu echt een brug te ver te zijn. Tja, veel te veel gegraaid uit het zakje met brood dat bij binnenkomst ter tafel kwam, compleet met uitstekende hummus en baba ganoush uit eigen keuken. Maar goed dat er bij de koffie wat bitterkoekjes zitten. Want: hoe saai is het om een diner te eindigen zonder iets zoets, ook al is het maar iets kleins?
Service met een smile
Oók dat hebben Kelly en Floor goed in de smiezen. Ze laten dan ook niets aan het toeval over en werken met zorg en aandacht. Goede ingrediënten, een zorgvuldig samengestelde kaart en rappe service met een smile. Onze Franstalige buren zijn overduidelijk ook tevreden. De complimentjes vliegen de tafel over. Dat zelfs Franstaligen – ook al zijn het ‘slechts’ Franstalige Belgen – content naar huis gaan is veelzeggend. Laten we eerlijk zijn: de gemiddelde Franstalige heeft meer kennis van culinaire zaken dan de gemiddelde Nederlander die bij Sjas of waar dan ook aanschuift.
http://sjasamsterdam.nl
