Waarom staat er toch steeds een rij bij de Ao Bar?

(foto: Patricia Jacob)
Hoogstins2024

Achter de toonbank van de nieuwste zaak in Westerpark ontdekte Patricia een oude bekende: Abdul. Met de opening van de Ao Bar heeft deze ‘stuiterbal’ zijn droom waargemaakt.

Sinds anderhalve week heeft schoonheids- en massagesalon Skinsideout in de Van Hallstraat een nieuwe buurman: de Ao bar. Op de zondag dat wij er langsgaan, is in de hele straat amper een kip te zien. Maar is het alleen vrij druk bij deze nieuwkomer op nummer 97.  Er staat zelfs een rij voor de deur. Als ik check hoe de rij loopt, laat iemand er geen misverstand over bestaan: ‘Ik bén de rij.” Great, een chick met territoriumdrift. Ik zie dat ze qua houding prima past bij de kleuren van Ao’s minimalistisch interieur: steriel wit en ijsblauw.

Zwembad zonder water
De buurt had Ao al rap in het vizier. Binnen de Facebook-groep Westerparkbewoners werd druk gespeculeerd over het aanbod. Is het een Thaise bar? Een online electrical shop? Of wellicht een zwembad zonder water? Het blauw van de zaak deed mijn vriend denken aan Griekse eilanden. “Je krijgt er vast Griekse hapjes”, opperde hij. Maar toen ik zag wie er achter de toonbank stond, wist ik dat hij er volstrekt naast zat.

Specialty coffee
Ik zag de vette grijns van Abdul die ooit barista was bij Back to Black, iets verderop. Als hij dienst had, wist ik dat de muziek lekker funky à la Anderson Paak zou worden. Hij stuiterde altijd door de zaak en babbelde met alles en iedereen. Specialty coffee was zijn grote passie. Hij wist er alles over en deelde zijn kennis graag. Abdul vertelde me dat hij ooit zijn eigen koffiezaak wilde openen. Nu was het dus zover. “Ik ben deze koffiezaak begonnen met twee partners. Zij komen uit de denim-wereld. Ik ben de enige barista. Door onze verschillende achtergronden, houden we elkaar scherp.”

Ao’s koffieblend
Net als zijn twee partners is ook Abdul zelf gek op denim. Dat dit zo is, blijkt uit de naam: ao is Japans voor blauw. In het interieur zie je de naam terug op de pakken koffie achter de toonbank. “We hebben een branderij gevonden die onze koffie maakt. De latte die je net bestelde, maak ik met onze blend van Braziliaanse, Peruaanse en Ethiopische bonen.” Dit klinkt mij als muziek in de oren. Ethiopische koffie is mij vaak te zuur. Door het zoete van ‘de Zuid-Amerikanen’ komt de smaak van die koffie meer in balans. Een aanrader, deze soepele, toegankelijke blend!

Cannelés
Minstens zo’n aanrader zijn de cannelés (2,50 per stuk) die er worden verkocht: elegante cakejes van eieren, boter, vanille en rum uit Bordeaux. Abdul en zijn partners hebben het recept van een Franse kennis en bakken de cannelés hier af. De cakejes zijn precies zoals het hoort: een zachte binnenkant, een knapperige en gekaramelliseerde buitenkant. Ben benieuwd hoe hun andere baksels zijn: de pecan- en de pindakaas-chocoladekoekjes.

Populaire jongen
Ao’s klanten lijken er wel pap van te lusten. Vrijwel niemand gaat met enkel koffie de deur uit. Zodra de rij buiten slinkt, komen er weer andere nieuwsgierige twintigers bij. Abdul blijkt hier net zo’n populaire jongen te zijn als hij voorheen bij Back to Black was. Hij heeft de aantrekkingskracht van een magneet. De een na de andere bekende komt langs. “Zeg broer, kom ik dan nooit van je af”, lacht er eentje. Terwijl een ander Abdul feliciteert met zijn zaak. ”Knap gedaan.” Abdul geniet zichtbaar van de reuring. Nu maar hopen dat de lockdown snel voorbij zal zijn, zodat de zaak op volle toeren kan draaien. Wedden dat millennials dan hun tijd zullen verdelen over Ao’s en Back to Black?

Naschrift: Abdul was geen mede-eigenaar van de Ao Bar, maar werknemer. Inmiddels werkt hij niet meer bij de Ao Bar.

DeWestkrant