In het weekend na de opening waren de zoetigheden niet aan te slepen bij de Italiaanse bakkerij Salvo in Westerpark. Volgens Patricia is dit ons eigen Museum of Modern Art, maar dan met eetbare kunst. “Geluk is deze roombol die bol staat van genot.”
Sinds donderdag 12 januari is Salvo in business. Wat mij betreft is dat niets minder dan breaking news. Ik zat namelijk al weken bovenop Instagram om te zien wanneer de deuren van deze Italiaanse bakkerij open zouden gaan, en ondertussen werd ik zo mogelijk nog ongeduldiger. Door de verleidelijke foto’s – gebruinde bollen met dotten slagroom, laagjes crème tussen sponsachtige rolcakes – was ik bereid om Salvo Lioniello eigenhandig aan zijn haren naar de Tweede Hugo de Grootstraat te sleuren.
Missie
Inmiddels is deze bakker uit Napels zonder geweld mijnerzijds in Westerpark aangekomen en bakt hij er lustig op los in zijn eigen bakkerij plus koffieshop. Zijn vrouw Limau staat naast hem om zijn nobele missie te volbrengen. Samen willen ze heel Holland kennis laten maken met traditionele bakrecepten en vergeten desserts uit Napels en andere delen van Italië. Eerder schreef ik al dat de maritozzo, een traditioneel Romeins ontbijtbroodje, daarbij een cruciale rol speelt.
Cannoli
Mijn hooggespannen verwachtingen komen direct aan hun trekken als ik de zaak binnenloop. Twee meisjes bestellen cannoli. Ik zie hoe een medewerker een spuitzak pakt en twee kakelverse, bloedmooie koekrolletjes vult met een ongetwijfeld zalige crème op basis van ricotta. Achter hem zie ik de bakkers in actie. De een klopt room, de ander belegt broodjes met mozzarella en mortadella. Croissants, amandelkoekjes. De oven draait overuren. Ik kom ogen tekort. Dit is zo’n beetje ons eigen Museum of Modern Art, maar dan met eetbare kunst.
Veneziana
Een van de paradepaardjes is de Veneziana. Je zou het niet zeggen, maar dit zoete ontbijtbroodje komt uit Milaan en dus niet uit Venetië. Het broodje heeft poedersuiker on top en een vulling van vanillecustard. Volgens het meisje dat naast me op de bank zit, lijkt de inhoud op die van een Nederlands puddingbroodje. “Maar dan minder zoet en minder zwaar.”
Dikbuikige beauty
Ondertussen zet ik me schrap om mijn eerste maritozzo ooit te proeven. Salvo’s signature pastry is er altijd in de klassieke versie. Het opengesneden briochebolletje met sinaasappel- en citroenrasp door het deeg is dan volgespateld met knetterveel verse slagroom (4,50 euro). Daarnaast maakt hij de dikbuikige beauty ook met wisselende vullingen. Vandaag heeft hij een maritozzo met earl grey tea en gedroogde lavendelbloemen en eentje met koffie en pistaches. Die laatste is voor mij. Punt uit.
Moslima’s
Hoewel de strakke, cleane zaak in softe tinten lijkt te zijn gemaakt voor de standaard-millennials die in West altijd naarstig op zoek zijn naar het nieuwste, hipste en spannendste, is het publiek bij Salvo opvallend gemengd. Keuvelende Surinaamse moeders bij het raam, giechelende toeristen op de bank en fotograferende moslima’s ernaast. Daarbij helpt het dat de lekkernijen van deze Italiaanse pretzaak grotendeels halal zijn; met uitzondering van de tiramisucreatie bevatten ze geen gelatine of alcohol.
Me, myself en my maritozzo
De twee mannen tegenover me nemen een lunchbreak. Ik kan me niet voorstellen dat ze nog puf hebben om te werken na hun topzware bestelling: ieder een rijkelijk belegde croissant, een maritozzo én een cannoli. Ikzelf heb mijn handen al vol aan één maritozzo – in goede zin, bedoel ik. Mijn bol is véél cadeautjes ineen; lichtgezoet luchtig brood, smaakrijke gehakte pistaches, een teug pure koffie en slagroom die stevig en vederlicht tegelijk is. Met elke lik lijkt de buitenwereld verder weg te zijn. Me, myself en my maritozzo. Geluk is deze bol die bol staat van genot.
Goede reputatie
Als ik weer terug op aarde ben, vertelt Limau hoe blij zij en haar man met hun bakkerij zijn. “We hebben lang gezocht naar een geschikt pand. Toen ik deze ruimte zag, wist ik meteen hoe ik het wilde hebben. De verbouwing duurde langer dan we hadden verwacht.” Vooral in het weekend na de opening waren de zoetigheden niet aan te slepen. Eerder verkochten ze hun creaties onder meer op de zaterdagmarkt in de tuin van de Hermitage. Ik denk dat hun goede reputatie hen vooruit is gesneld.
Smulstraat
Volgens Limau is hun verhuurder van plan om meer panden in de straat op te knappen. Een heel goed idee. Op die manier zou er hier een smulstraat kunnen ontstaan. De formidabele Vietnamese broodjeszaak Vien zit er al, nu hebben we er een Italiaanse hoogvlieger bij. Een zaak met gestoomde broodjes á la boutique et maison de thé yam ‘Tcha in Parijs zou hier goed passen. Welke ondernemer neemt die taak op zich?
