In de Ten Katestraat ontdek je altijd wat nieuws. De ene keer is dat streetfood uit Taiwan, de andere keer is dat een broodje veganistische eiersalade.
Een van de laatste keren dat ik in de Ten Katestraat was, kocht ik voor het eerst een knapperige pannenkoek bij Jen’s Bing uit Taipei. Vandaag zie ik dat de eigenaar van Himalayan Kitchen zo’n beetje zijn hele hebben en houwen op de markt heeft gezet om Indiase en Nepalese happen te verkopen; samosa’s, gefrituurde uienringen in kikkererwtenmeel en momo’s, gestoomde deegpakketjes met vulling. Goed idee! Iets verderop zie ik een interessante drie-eenheid die ik nog nooit eerder heb gezien: interieurwinkel Blooming, vintage kledingzaak Effect(s) en lunchzaak Van de Markt.
Eskina Brasil
Van de Markt zit in het hoekpand waar zo’n anderhalf jaar geleden nog Eskina Brasil zat, het blije zaakje van een echtpaar uit de Braziliaanse staat Goiás. Gelukkig zijn de twee niet in rook opgegaan, maar staan ze tegenwoordig op de markt met snacks als pão de queijo (een kaasbroodje) en coxinha (een gefrituurde snack met een romig vleesmengsel). Van de Markt heeft een basic wit interieur met hout, vetplanten en tafeltjes met marmer. Op het broodje en de maaltijdsalade met zalm na is alles vegetarisch. Een flink deel is nog een graadje zuiverder, namelijk: veganistisch. De pittige spinaziesoep is daar een voorbeeld van. De energiebal met kokos en dadel en de avocado-limoentaart passen ook in dat rijtje. Die twee zijn bovendien ook nog eens ‘raw’; vet verantwoord, dus.
Kikkererwten
De dagspecialiteit staat op een bordje bij de kassa: een veganistische eiersalade op walnoot-desembrood (6,50 euro). What the hell? Hoe fake je een ei? Ik ben zó blond op vegan terrein dat ik me echt geen alternatief voor een ei kan voorstellen, behalve dan een halfbevroren stuk tofu of zoiets. De kok is gesloten als een mossel en wil slechts kwijt dat hij voor de eieren chick peas heeft gebruikt en voor de saus tahin en kruiden. Te vaag, want: rarara hoe tover je kikkererwten om in eieren?
Kerrie?
Ook als ik die nep-eieren voor mijn neus heb, blijven er vraagtekens boven mijn hoofd cirkelen: de blokjes zijn koud en glibberig. Ze hebben de textuur van een halfrijpe avocado en ontberen smaak. Eigeel valt blijkbaar niet na te bootsen; nep-eiwit domineert. Qua smaak moet de salade het dus hebben van de saus. De kleur daarvan zet me op het verkeerde spoor. Ik verwacht kerrie, dat is geenszins het geval; karakter en pit zijn ver te zoeken. Er zouden toch kruiden inzitten? Welke dan? Hoeveel dan? Wáár dan? Het brood waarop de salade ligt is wel goed, trouwens. Net zoals de meeste ingrediënten in deze zaak, komt het brood linea recta. In dit geval uit de kraam van bakker Ad Straathof. Hulde aan Ad!
