Leuk weetje: Japanners schrijven het woord ‘crisis’ met 2 karakters. Het eerste betekent ‘gevaar’, het tweede betekent ‘kans’. Ik moest daar deze week aan denken. We zitten nu officieel langer dan zes maanden in de coronacrisis. Het gevaar voor een tweede golf houdt velen bezig. Tegelijkertijd zie ik in Amsterdam-West ook overal positieve krachten: mensen die zomaar een mooi initiatief starten dat kansen biedt om buurten te verbinden.
Een hartverwarmend voorbeeld is Samen Sterk Vrouwen West, een groep vrouwen die in april en mei tijdens de ramadan besloten om warme maaltijden te gaan koken voor de buurt. Ze vroegen bij het stadsdeel een buurbudget aan, kregen ingrediënten van buurtgenoten en gingen aan de slag. Zeven dagen per week, zes weken lang kookten ze samen in De Koperen Knoop in de Van Limburg Stirumstraat in Westerpark. Al snel stonden er dagelijks meer dan honderd mensen in de rij. Ali B. kwam langs, AT5 kwam filmen en er ontstond een groepsgevoel tussen vrouwen en mannen met uiteenlopende achtergronden. ‘Kennelijk is er behoefte aan’, vertelde een van de initiatiefneemsters.
Het is natuurlijk geen succes als mensen in de rij moeten staan voor een maaltijd, maar het is wel een succes dat deze vrouwen erin geslaagd zijn binnen korte tijd een heel nieuw netwerk aan te leggen. Op topdagen deelden ze aan tweehonderd mensen maaltijden uit.
En dan is de ramadan voorbij en komt de vraag: wat moet je als stadsdeel met zo’n initiatief? Afgelopen week was ik spreker op het WeMakeThe.city festival in Pakhuis de Zwijger over deze vraag. De eerste pavlov-reactie van een overheid is: misschien moeten we hier armoedebestrijding bij halen, of andere instanties. Maar als je even wat langer nadenkt dan zie je dat de meeste mensen niet kwamen omdat ze zelf geen maaltijd konden kopen, maar omdat ze op zoek zijn naar sociale verbinding: samen eten, contact leggen met buurtgenoten, aandacht hebben voor elkaar.
Ik zou het interessant vinden als het ons als overheid lukt om samen met dit soort initiatieven om tafel te zitten en te zien wat eruit kan voortkomen. Hoe kunnen we zorgen dat dit het begin is van een nieuwe buurteconomie? Kunnen we de krachten in de buurt versterken? En hoe doen we dat zonder als overheid te proberen initiatieven over te nemen?
Kortom, hoe zorgen we ervoor dat we de kansen uit deze crisis benutten voor een beter en socialer Amsterdam-West?
