Hoewel Patricia de kaart al tig keer had geanalyseerd en ontelbare keren naar binnen had gekeken, had ze nog niet bij Boótoe gegeten. Op aanraden van een vriendin schoof ze onlangs aan.
“Met wat voor kip kook jij”, vroeg Bianca S. toen ik haar net had ontmoet. Door die vraag – waarop maar één antwoord mogelijk is: kippendij – wist ik dat het goed zat tussen ons. Ik sprak met iemand die net zo van lekker eten houdt als ik. Niet zo raar met een gedeelde Indische achtergrond. Ze woont niet ver bij mij vandaan. Geregeld halen we samen twee grote saoto bij Warung Surikitchen in de Tweede Nassaustraat en bespreken we de nieuwste restaurants van de stad. Of ik al bij Boótoe had gegeten, vroeg ze pas. Hoewel ik de kaart al tig keer had geanalyseerd en ontelbare keren naar binnen had gekeken, was dat nog niet gebeurd. “Dat moet je dan snel doen”, zei ze. “Het eten is echt goed. Dat vinden mijn Surinaamse vrienden ook.”
Schotels à la Kahlo
De naam van deze zaak aan het Van Limburg Stirumplein verwijst naar ‘bowtu’, het Surinaamse woord voor ‘dij’, oftewel: het sappigste deel van de vrouw óf kip. De kippendijen worden hier op de BBQ gelegd, net als het gros van de andere ingrediënten waarmee de koks werken. Hun inspiratie halen ze uit de Surinaamse en Caribische keuken. En dat betekent doorgaans: véél pepers, knetterveel kruiden, likkebaardend lekkere marinades en schotels die even zonnig zijn als schilderijen van Gauguin en Kahlo.
Coquilles
Van de zes items op onze tafel bevatten er twee mango: mangochutney en mango met chilisaus. Gék ben ik op die vrucht. De chutney is zoet als een compote en zou zeker geen lullig figuur slaan als dessert. Ook met de andere zijdezachte combi is niets mis. Bovendien temperen deze ‘fruithappen’ het zoutpeil en de pit van sommige andere items op tafel. We graaien in een bakje met smakelijke friet van zoete aardappel en limoenmayo on the side. De coquilles met citroengras zijn aardig, maar te duur. Want: weinig – drie ‘schelpjes’ – voor véél (9,75 euro). De sirloin steak had wat rauwer mogen zijn, dan was het vlees malser geweest. De soepele medewerker die ons bedient biedt meteen z’n excuses aan als we er iets van zeggen. “Ik had er beter op moeten letten. Wat jammer dat jullie alles al hebben opgegeten. Jullie hadden zó een nieuw stuk kunnen krijgen.”
Yerk chicken
Ik geloof hem meteen. Suffe actie ja, maar ik zat ook zo met mijn hoofd bij de kip op tafel; dijen en drumsticks op z’n Jamaicaans, yah man. Daar word ik nou laaiend enthousiast van. Er gaat immers niets boven een portie yerk chicken op z’n tijd. Je weet wel, van die stukken kip die eerst urenlang gemarineerd zijn in een mengsel van onder meer bruine suiker, knoflook, kaneel, limoensap, pepertjes en gember en vervolgens op de BBQ zijn gelegd. Hooggespannen verwachtingen. Maar bij de eerste hap weet ik dat het goed zit tussen ons: stevig, maar supermals pittig vlees onder een krokante korst waar de BBQ-smaak van afdruipt. Ik weet wat me te doen staat. Zeker weten dat ik volgende keer mijn hele tafel vol plamuur met yerk chicken-items; van kippenbouten tot borrelpootjes!
http://www.bootoe.nl
